چرا اینجوری شده

دیگه هیچ کسی رنگ دل نمیدونه
همه دلواپس فردای خودشون هستن
حتی به تشنگی گل تو گلدون هم بی توجه هستن
چرا همه با خاطره هاشون زندگی میکنن
باور نمی کنن که ادم تا وقتی زنده هست می خواد نفس بکشه
 میخواد زنده باشه و زندگی کنه